Litijumska polimerna baterija

litijum-polimerna baterija

Litijum-polimerska baterija je vrsta punjive baterije malog oblika. Ove baterije su idealne za mobilne uređaje kojima je potrebno više od 3 W, ali manje od 7 W, kao što su laptopi i mobilni telefoni. Litijum-polimerske baterije dobile su ime po mješavini litijum-jona i polimera (tvar s velikim molekulima) koji čine njihovu konstrukciju.

Litijum-polimersku bateriju izmislili su i kreirali istraživači kasnih 1980-ih. Prvi prototip litijum-polimerske baterije razvijen je 1994. godine za hitnu medicinsku upotrebu, a oko 10 godina nakon stvaranja korišćen je na satelitima i svemirskim letelicama. Litijum-polimerska baterija se koristi u mobilnim telefonima od 2004. godine, kada je Sony proizveo prvi komercijalno dostupan mobilni telefon koji koristi litijum-jonsku bateriju.

Litijum-polimerske baterije se razlikuju od litijum-jonskih baterija jer nemaju separator između pozitivne i negativne elektrode. Polimeri koji se koriste u ovim baterijama imaju konzistenciju sličnu onoj od želea, zbog čega se često nazivaju gel ćelijama. Litijum-polimerske baterije takođe imaju prednost što je manja verovatnoća da će doći do curenja elektrolita u poređenju sa drugim tipovima litijum-jonskih baterija jer nema separatora.

Rizik od curenja elektrolita se javlja čak i kod nekih nelitijum polimernih modela. Iako je baterija po izgledu slična drugim litijum-jonskim baterijama, materijali koji se koriste u njoj se razlikuju od onih kod tradicionalnih litijum-jonskih baterija. Tečni elektrolit koji povezuje pozitivne i negativne terminale unutar tipične litijum jonske baterije sastoji se od kalijum hidroksida ili litijum hidroksida, koji reaguje sa grafitom u pozitivnoj elektrodi tokom punjenja.

Još jedna komponenta korisne litijum-jonske baterije je grafit, koji hemijskom reakcijom sa elektrolitom formira čvrstu masu zvanu ugljen-dioksid pentoksid, koji funkcioniše kao izolator. Međutim, u litij-polimer bateriji, elektrolit se sastoji od poli(etilen oksida) i poli(viniliden fluorida), tako da nema potrebe za grafitom ili bilo kojim drugim oblikom ugljika. Polimeri su materijali koji su velike molekule, koji mogu izdržati visoke temperature i određenu koroziju.

Polimeri koji se koriste u litijum-polimer baterijama daju materijal koji razvija konzistenciju nalik gelu u poređenju sa drugim tipovima litijum-jonskih baterija. Elektrolit se sastoji od organskog rastvarača koji se može proizvesti bez litijuma, tako da postaje najisplativiji tip baterije.

Litijum-polimerske baterije se koriste u mnogim aplikacijama jer su fleksibilne i podnose visoke temperature bolje od drugih tipova litijum-jonskih baterija. Oni također teže manje od svojih prethodnika, što omogućava korisniku da duže drži mobilni uređaj bez osjećaja nelagode ili bola u zglobovima i rukama.